Amir Naderi / 85 min. / 1985
+-+Amir+Naderi+(1985)su.jpeg)
Korrikalaria, dramatismoan erori gabe pobrezi eta utzikeri
egoeran bizi den mutiko baten bizi modua erakusten duen pelikula da. Zuzendariak txirotasun egoera salaketa arrazoi eta sentsazioen sorkari behinena bihurtu gabe,
bizi modu bakunaren zeinu bezala erabiltzen du. Protagonistaren
adinarekin, eskenatokiarekin eta traman sartzen dituen elementuekin, gainera,
muga-garai eta estadoak sortzen ditu. Filma, baiki, tentsioaren bilaketa eta
tenkaduraren probokazio bat da. Gorputzaren mugen bilaketa gisa hartzen du
forma, nerabezaroaren eta bizi-baldintzen determinismoaren kontra doana.
Gehiago ari da potentziaz, mugak izorratzen eta desplazatzen dituen indarraz,
materialismoan etzaten diren substratuez baino.
Pertsiar Golkoko
hainbat lokalizaziotan filmatua, protagonistei mugimendu-margen handiak uzten
dizkieten paisaia industrialetan kokatzen da pelikula. Hasiera batean Abadanen filmatzeko asmoa bazuten ere, errodaje garaian, herrialde hori bera Irakek bereganatu
zuelako, beste leku batzuetan lan egin behar izan zuen ekipoak. Edonola ere, errodaje
garaiko ezustekoek filmaren lokalizazio aniztasuna probokatu izanak ez du
ulermen arazorik sortzen. Ildo horretatik, maisuki editatutako filma dela esan daiteke.
Pelikulak
hondar-espazioetan hazi, bizi eta hezten den Amiro izeneko mutikoa du jopuntu.
Industri testuinguru erregulatu gabeko espazioetan bizi delarik eta artean
ere bera erregulatu gabeko adinekoa eta gorputzekoa izanagatik, paradisu kutsuko
giro bat sortzen eta sentitzen da. Mutikoaren indarra somatuta gainera, guztia
posible den une eta gunean gertatzen dela dirudi. Gorputzaren mugak ezagutuz
dihoan izaera grinatsuko giza-piztia da Amiro. Eguzkiaren kontra hartutako
plano guztiek (ez dira gutxi), gainera, pertzepzio berezia eragiten dute
ikuslearengan.
Itsasoa eta
lurra, umetasuna eta heldutasuna, izotza eta sua, entitate kontrajarrien artean
urtzen denaz, zertzen den gorputzaz ari da filma. Pelikulako gorputzek, hauen
adierazpenak, izerdiak... konponente erotiko bat dute. Emakumerik agertzen ez
den pelikula izanik gainera, konponente erotiko hori izaera homosexualekoa da
nolabait. Adiskidetasunarekin eskutik helduta dator sexualitatea.
Korrikalaria
ikusterakoan, Mowgli industrial baten aurrean gaudela ezin uka, zeinean
oihaneko animaliak itsasontziak, hegazkinak eta trenak diren. Amiroren pultsioa
horiek ukitzea da, eta hau, basapiztia ukitzearen paralelismo bezala gertatzen
da. Azken finean, horietako baten barnean bizi da industrializazioaren kume den
mutikoa. Ume ala umo den disjuntzioa ebatzezina da.
Hainbat plano
aipagarri: itsasontziaren/Amiroren etxearen etxaurrea arkitektura pertsiar
tipikoaren eite berekoa dela (eivaan ایوان esaten zaion egitura); bizikletan ibiltzeko joko-zelai erraldoia den
portua; eskolan izena eman eta abezedarioa ikasten hasten deneko planoak, bera
bezala pertsiera ikasten hasi den (edo irakasten duen) norbaitentzako
hunkigarriak direnak!; izotz pusketaren eskena, zeinaren bitartez Francisc Alysen Sometimes Making Something Leads to Nothing
ekintzaren burutapenaren jatorriaz pentsa dezakegun...